Borrelen we niet meer?

Het thuiswerken houdt de gemoederen bezig. Van ergonomisch verantwoord aan de slag tot de koffie-vergoeding van de baas. Van knorrende katten op het toetsenbord, tot online meetings met jasje-dasje boven tafel en de vale joggingbroek daaronder. De grappige filmpjes zijn ontelbaar, net als de artikelen over partners die er eigenlijk nu, na een jaartje of tien, pas écht achter komen wat de ander zoal de hele dag doet. Of kinderen die concluderen dat ‘mama echt niets anders doet dan een beetje typen, bellen en koffiedrinken’. 

Hoe je het ook wendt of keert, we proberen er met z’n allen het beste van te maken. Waar we in het begin nog konden genieten van de ‘vrijheid’ en dapper een weg zochten in het nieuwe werken, zijn we gaandeweg moe geworden van alle online meetingen. We missen onze collega’s. Ja, zelfs die ene die altijd zo luidrichting smakkend zijn ochtendboterhammen met kaas weg zit te werken achter de computer. Of die andere, die nooit zelf koffie haalt. We missen het persoonlijke contact, de sfeer op kantoor, het snel even bij elkaar binnenlopen voor advies, sparren bij de koffie-automaat, de bedrijfskantine. Waar voor de een het gebrek aan reistijd nog steeds een zegen is, zou de ander niets liever willen dan weer in de auto springen en terug naar normaal rijden. 

Hotline

En terwijl wij de kat nog even eten gaven en een wasje uit de droger haalden, vroegen we ons af: hoe hou jij het leuk? En de respons gaf hoop. En riep vraagtekens op. Dat ook. Wat blijkt uit ons absoluut niet wetenschappelijk verantwoord onderzoekje? Koffie is key! De eigen lekkere koffie welteverstaan, thuis gezet, precies zoals het hoort, helemaal naar eigen smaak. Althans voor achtendertig procent van de invullers. Tweeënveertig procent vindt het thuiswerkgeluk in de heerlijk werkplek die ze voor zichzelf gecreëerd heeft. Een fijn bureau, goede stoel, gezellig met de eigen spullen. Fotootje aan de muur, chaos voor de creatieve chaoten of juist ordelijk voor de cleandeskfans. En twintig procent van onze respondenten maken het op een andere manier gezellig. Gewoon ff bellen met collega’s (of een hotline hebben met die ene bijzonder leuke collega), zonder videofratsen. Een eindje wandelen, rustig lunchpauze houden, vooral de dag niet volplempen met Zoomen en Teams.

Hoezo geen borrel?

Wat schetste onze verbazing? Er waren precies nul mensen die het thuiswerken leuk houden met een virtuele vrijmibo. Nul! Niemand! Dat kan natuurlijk vele redenen hebben: onze respondenten zijn geen drinkers (maar je kunt ook borrelen met een frisje toch?). Of ze hebben gewoon geen leuke collega’s en ontduiken alle contact zoveel mogelijk. Hebben ze wellicht een hekel aan het geplande karakter? Het beeldscherm wat informeel samen zijn toch altijd nét wat ongemakkelijk maakt? En hoe deden ze dat vroeger? Gingen ze toen wel borrelen aan het eind van de week? Of bedankten ze toen ook al vriendelijk? 

Weten wij het?

Nou ja, je leest het al, vragen te over. Teleurstellend misschien, maar wij hebben de antwoorden niet. Wat we wel weten is dat ieder voor zich, al dan niet gefaciliteerd door de werkgever, zijn eigen weg moet vinden. Wat voor de een niet werkt, is voor de ander perfect. En wat we ook zeker weten, is dat je ondersteuning kunt vragen. Blijf niet met een kromme rug naar een te klein en laag scherm staren. Blijf niet dag en nacht werken om te laten zien dat je er bent. Blijf niet angstig om je baan te verliezen of een carrièreswitch te overwegen. Neem de regie en schroom vooral niet om met professionals te sparren. We leven nu eenmaal in een onzekere tijd, maar dat wil niet zeggen dat je alles alleen hoeft te doen. En misschien dat een goede vrijmibo toch helpt? ☺